درد مشترکـــــــــــــــــــ

 

اینگونه مرا نظاره نکن خـــاتون من..........

ما هر دو دردی مشترکــــــــــــ داریم.........

 

 

تو آواره ی جیب خانواده ات،من آواره ی خواسته های دلم....!!!!!!!!!!!!!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

خیانت از تـــــو...گذشتـــــــ از من

 

فاتحه ام را همه وقتی خواندند که خیانت تو سادگی ام را فریاد کشید....

 

فاتحه تو را چه کسی خواهد خواند،وقتی قاضی خداست؟؟!!!!!!!!!!!!!!.............. .

 

سیر از خنده ام این روزها

می دانی؟؟؟....!!!

این روزها سیر میخندم.........!!!....بی تظاهر....از ته دل...

..................................................

درست مثل وقتی که در آغوش دیگری از شادی حالت را نمی فهمیدی....!!!!!!

 

ذهنم عجیب نا هموار است...

آوارگی را وقتی فهمیدم که کفش هایم نیز برایم سنگینی می کرد،انگار...

کفش هایم دیگر تحمل راه رفتن در خرابه های ذهنم را ندارند...

 

ذهنـــــم عجیبـــــ نا همــــــوار استــــــــ...

 

 

راهی باید یافت...

 

 

 

 

خفقان در قفس

قفسی ساخته ام باز...!!!!

 

اما اینبار با خاطره هایی که من را یاد حماقت هایم می اندازد..!!!

 

و اما حماقت هایی که تو تا ابد مسؤل آن خواهی بود..!!!

 

 

خـــدا لبخنـــــد می زند

خدا لبخند می زند و من همچنان گرم لبخند کسانی هستم که مرا دلقک می خوانند...!!!

و اوست خدایی که بارها مرا خواند..!!

اما من فقط دست خطی از آن را...!!!

 

قاصدک دلم می گوید

صدای خدایی را می شنوم که...

 بارها صدایم را شنیده است...از او حرکت،از من غفلت....!!!!